Mijn beëdiging sept 1969 in de kuil van de Opleidingsschool te Arnhem door de toenmalige generaal W. de Gast en op de achtergrond majoor B vd Meer (directeur van de school).

Natuurlijk moest ik met een bed en ander meubilair de kamer bewoonbaar maken. Mijn bed, mijn bureau en wat andere spullen werden per GSA (groepssurveillanceauto) vanuit Santpoort naar Koog aan de Zaan verhuisd.

Henk Waal en ik moesten zelf in ons levensonderhoud voorzien. Oftewel zelf voor het eten en drinken zorgen. Dat is uiteindelijk goed gelukt. Ik heb, als 19 jarige, van Henk het bierdrinken geleerd en ontdekt wat het begrip bunkerbord betekende. In drie maanden tijd kilo's  aangekomen. Vaak chinees gegeten en af en toe zelf wat "koken", biefstuk met brood. In de nachtdienst friet met een broodje frikandel speciaal eten bij de snackbar Ome Jo in Zaandam. 's Middags twee haringen scoren aan de haringkar van Andries Kok.

Ik kreeg als mentor Wachtmeester 1e klasse Meindert Nieuweboer toegewezen. Echter die was vaak afwezig. ME , bewaking Schiphol en later in de loop van mijn eerste jaar aangesteld als docent politie academie.

Ik ben in dat 1e jaar grotendeels begeleid door de andere collega,s. Ondertussen ging Henk Waal trouwen en hij werd overgeplaatst naar Castricum. Ik ben toen verhuisd naar de grote kamer, waarvan ik de muren in mijn enthousiasme oranje en groen schilderde. Ik kreeg van de groepscommandant te horen, dat dat soort initiatieven niet op prijs gesteld werden. De kleur van de muren was vastgesteld door de Rijksgebouwendienst en dat kon niet zomaar veranderd worden door de jongste wachtmeester. Echter ook de groepscommandant vond de verandering een verbetering dus terugbrengen in de oorspronkelijke kleuren hoefde gelukkig niet. Omdat ik boven het bureau woonde had ik vaak "tw" oftewel  “ter beschikking woning” zoals piket toen genoemd werd. De telefoon rechtstreeks doorgeschakeld en ‘s nachts voor ieder incident en iedere melding, groot en klein, gebeld worden. Omdat ik geen korpsrijbewijs had moest ik per ULM ( ultra licht motorrijwielen) naar de incidenten. Daar sta je dan midden in de nacht als jonge wachtmeester, zonder mobilofoon of portofoon, bij een fabrieksinbraak of aanrijding. Er was wel een tweede "tw" maar dat was vaak een opper en die zei:  "Ga eerst zelf maar even kijken ik hoor het nog wel.", hetgeen zonder verbindingsmiddel toch moeilijk was.  Dus al gauw ging je de eenvoudige meldingen 's nachts alleen afhandelen. Veel van geleerd. Na Henk Waal kwam Harry Uilkema bij mij wonen. Een wachtmeester oc (oude categorie), die gehuwd was en in afwachting van een woning in Zaandijk tijdelijk de vrijgezellenkamer ging bewonen. Na Harry hebben Jos Scholten, Paul Peters en volgens mij Jan van Barneveld nog met mij samen gewoond.

Tijdens dat 1e jaar moest de vervolgopleiding worden gevolgd. Die werd gegeven op de Marinekazerne in Amsterdam. Daar moesten wij exerceren met - en zonder karabijn. (Winchester). Onze kennis werd uitgebreid met het gebruik en het  in- en uit elkaar halen van de Winchester. Na deze kennis tot mij te hebben genomen moest er ook geschoten worden met de karabijn. Dat gebeurde op een schietbaan in Driebergen. Omdat ik geen eigen auto had moest ik met de trein van Koog aan de Zaan naar Driebergen. Toch wel bijzonder in een trein zitten, natuurlijk 2e klasse, in uniform met ballonbroek en laarzen en een karabijn om je schouder. Bekijks genoeg. Gebruikelijk was dat de wachtmeester jc één jaar op de 1e standplaats zou blijven en daarna een andere standplaats kreeg toegewezen. Ik kreeg het aanbod van Stilma om te blijven. Ik zou overgeplaatst worden naar Krommenie en de j.c.-collega in Krommenie naar Koog a/d Zaan. Beide groepscommandanten hadden de districtscommandant Honcoop aangegeven dat het beter was als beide wachtmeesters niet verplaatst zouden worden. De districtscommandant Honcoop heeft dat  voorstel  gehonoreerd en ik mocht in Koog aan de Zaan blijven. Heb daar een geweldige tijd meegemaakt met de collega's. Ik herinner mij nog naast de genoemde adjudant, de oppers Bart Vos, Jan Huisman en Henk(?) Theunissen. De "oude wachtmeesters 1e klasse" Gerrit van der Meer, Harm Hulshof en de wachtmeesters Jan Schouwink, Fokke Hofman,  Hans Luchtmeijer, Harry Uilkema, Jos Scholten, Jan van Barneveld, Paul Peters. Ik zal er best een paar vergeten zijn excuses daarvoor. Op de administratie werkte meneer Awondatu, een geweldige man,  die zorgde dat alles prima verliep t.a.v. urenverantwoording, declaraties etc.

Per 1 oktober 1970 ben ik ingedeeld bij de ME. Heb het geluk gehad dat ik de primaire opleiding, duur zes weken,  niet hoefde te volgen. Toen ik daarvoor in aanmerking kwam had ik ondertussen meer dan 6x een oefenweek in Exloo gevolgd en dat was voldoende om mij uiteindelijk tot plaatsvervangend groepscommandant van de ME te benoemen. 

Vanaf eind 1971 hoefde ik niet meer zelf voor mijn eten te zorgen. Ik kreeg verkering met mijn huidige echtgenote, die werkzaam was op het gemeentehuis Koog a/d Zaan. Het avondeten werd gezamenlijk klaar gemaakt en genuttigd. Vergeet niet ongehuwd samenwonen als wachtmeester der rijkspolitie was uit den boze. Dus ging zij 's avonds in haar Kevertje naar haar ouderlijk huis terug.

Ik weet mij nog donders goed te herinneren dat het Kevertje een keer 's avonds niet wilde starten. Echt waar accu leeg !!! In al mijn domheid zei ik dat ze wel kon blijven slapen. Dat heb ik geweten. 's Morgenvroeg meldde onze rijkswerkvrouw (werkster) bijgenaamd"Moeder Eend" aan de groepscommandant dat het toch een schande was.  "Nou heeft die meid bij hem geslapen". Ik moest mij direct melden en mij werd te verstaan gegeven dat dit echt niet kon en niet meer mocht voorkomen. Er werd niet "gehokt" in een rijksgebouw.

In de loop van 1972  heb ik overplaatsing aangevraagd naar de post Oosthuizen. De postcommandant van Oosthuizen had een huurwoning voor ons geregeld in Warder. Ik heb op mijn verzoek tot overplaatsing nimmer iets vernomen. Zo ging dat toen bij het Korps. Wel werd mij na verloop van tijd een dienstwoning aangeboden in 's Graveland. De collega die daarin  woonde , zou naar de Technische Recherche overgeplaatst worden. Echter de overplaatsing ging niet door dus 's Graveland was uit beeld. Ook dat moest in via de wandelgangen vernemen. Vrijdag 17 november 1972 kwam ik op de groep terug van een week Exloo. Ik moest met de hoogste prioriteit de districtsadjudant (dubbel stip)  Scheen bellen. Hij gaf mij aan dat er op zeer korte termijn een rijksvoorkeurswoning vrij kwam in Bennebroek, de allerkleinste groep van de Rijkspolitie in Nederland qua oppervlakte en personele bezetting. Ik moest samen met mijn verloofde 's zaterdag meteen naar Bennebroek gaan en hij wilde zaterdagavond weten wat wij zouden beslissen.

Inderdaad 's zaterdags samen naar Bennebroek getogen.  Ons gemeld op het groepsbureau  bij adjudant Henk Schoemakers. Hij heeft ons begeleid naar de beoogde woning. Wij besloten om de woning te accepteren en ik heb zaterdagavond adjudant Scheen teruggebeld. Die was verheugd om te horen dat wij de woning zouden accepteren. Ik zei verder dat ik samen met mijn verloofde zou gaan verhuizen en dat wij half 1973 zouden gaan trouwen. Ik hoorde de adjudant rood aanlopen van woede. "Wachtmeester hoe haalt U het in uw  hoofd. U bent voor het eind van het jaar getrouwd of uw overplaatsing en verhuizing gaan niet door.".

Eind december 1972  zijn wij getrouwd en verhuisd en daarmee is het hoofdstuk Koog aan de Zaan afgesloten. Nu terugkijkend kan ik zeggen dat ik daar een heel mooie tijd heb gehad en dat ik daar het werken in Blauw heb geleerd. Met ingang van 1 januari 1973 begonnen in Bennebroek.

Nog enkelen bijzonderheden mbt de groep Koog aan de Zaan.
Het adres van de groep Koog/Zaandijk was Parallelweg 152 te Koog aan de Zaan. Dat was het bureau dat ter vervanging diende van het bureau aan de Breestraat. Het bureau aan de Parallelweg is eind jaren 60 in gebruik genomen. Nadat de gp Zaanstad is ontstaan heeft dit bureau dienst gedaan als bureau van de verkeersgroep.
Het was een bureau met twee dienstwoningen ernaast die toentertijd bewoond werden door de gezinnen van de wmrs Hulshof en Luchtmeijer. Het was ook één van de eerste bureaus in Nederland waar voorzieningen waren getroffen voor de opvang van de wmrs jc, die van de opleidingsschool kwamen. Normaliter werden deze wmrs geplaatst in een kosthuis. Henk Waal en ik waren de eerste bewoners van deze vrijgezellenkamer, die op de eerste verdieping, van het bureau waren gesitueerd. Prima voorzieningen. Woon- slaapkamers, met keuken , douche en toilet. Waren vrij gezellige kamers. Heb alleen maar mooie herinneringen aan mij Koogse tijd. Ik heb daar gewoond vanaf 1 oktober 1969 tot half dec 1972 toen ik overgeplaatst werd naar Bennebroek.
De samenvoeging van de groepen Koog aan de Zaan en Zaandijk heeft plaatsgevonden voor 1969. GP Zaanstad heeft de groep Koog a/d Zaan geannexeerd omstreeks 1974.
Aldus Rob Rijke.
Voor het vervolg van dit verhaal zie groep Bennebroek.