HISTORIE KORPS RIJKSPOLITIE
VERHALENBUNDEL
OP STAP MET ....OOM AGENT

Een serie korte waargebeurde verhalen uit de politiepraktijk van 30 á 40 jaar geleden, opgeschreven door een vrijwilliger die in de Bollenstreek bij de politie heeft gewerkt.

1. Een spannende barbecue….

Soms vragen mensen me weleens waar ik, oom Agent dus, de onderwerpen voor die verhalen vandaan haal. “Nou, zo moeilijk is dat niet” antwoord ik dan. “Het zijn allemaal waar gebeurde voorvallen uit mijn diensttijd bij de politie”. Het probleem is alleen: “Wanneer komen ze in je gedachtewereld bovendrijven?” Dat kan op de meest vreemde ogenblikken gebeuren. Een voorbeeld:

Kort geleden zat ik op een mooie zondagnamiddag in mijn achtertuin bij de barbecue. Ik probeerde worstjes, speklapjes, hamburgers en zo een wat bruiner uiterlijk te geven zodat die consumptie klaar werden en niet zouden verbranden. Ik vroeg mijzelf toen ineens af sinds wanneer ik vlees op die manier probeerde te roosteren. Wanneer had ik voor het eerst met de barbecue kennis gemaakt? Erg lang hoefde ik daar niet over na te denken, want ik weet het nog precies, op de dag af: zaterdag, 4 juni 1977. Mensen die dit lezen zullen verbaasd hun wenkbrauwen optrekken en achter hun rechter – of linker – oor krabben. Maar mijn eerste barbecue is onverbrekelijk verbonden met de gijzelingsactie op de lagere school in Smilde in juni 1977. Ik was daar met de mobiele eenheid en was met collega’s bezig met beveiligingswerkzaamheden. Aanvankelijk stond ik bij een vak waar de wereldpers zich verzameld had om van het gebeuren verslag te doen. Het ging hier alleen om de schrijvende en fotograferende pers. Van directe televisie-uitzendingen was toen nog geen sprake.

Later werden mijn collega’s en ik ingezet om de Zuid-Molukse wijk af te grendelen, speciaal in de richting van de akkers. In de eerste week van de gijzeling hadden namelijk een aantal boze landbouwers met zeisen en hooivorken geprobeerd om de wijk binnen te dringen om daar orde op zaken te gaan stellen. Aan een kant wel te begrijpen maar aan de andere kant toch ook niet zo slim. Dit zou alleen maar op een gewelddadige escalatie zijn uitgelopen. Naar later bleek waren er namelijk in sommige Zuid-Molukse woningen vuurwapens aanwezig. Dus bezetten wij diverse posten tussen de akkers en de woonwijk van de Zuid-Molukkers. Het betrof o.a. in een in aanbouw zijnde straat en een post midden in het akkerland. Een plek die wij al snel aanduidden met post ‘het eiland’. Om elkaar te kunnen bereiken moesten wij een vrij brede en diepe sloot oversteken. Eerst gebeurde dat via allerlei wiebelende planken, maar een paar collega’s die goed met meccanodozen overweg konden, bouwden van steigermateriaal al snel een betrouwbare brug, inclusief leuning. Bij post ‘het eiland’ werd een uitkijkpost ingericht van waaruit wij gecamoufleerd en betrekkelijk veilig de woonwijk in de gaten konden houden.

Buiten onze eigen collega’s kwam er bijna nooit iemand. Hooguit een keer een controle van een officier van de politie of van de mariniers. Het was dus redelijk stil, erg saai eigenlijk. Alleen in de avonduren gebeurde het nogal eens dat er vanuit de woonwijk met automatische wapens, handmitrailleurs, werd geschoten.

Volgens officiële bronnen heette het dan dat ‘er op vogels werd geschoten’. Ja,,,ja, maar dan wel in het blauw geklede vogels met een helmpje op. Met andere woorden: wij waren dan het doelwit. Omdat het werk verder redelijk saai was werden alle mogelijkheden benut om die saaiheid te doorbreken. Voor de zaterdag (4 juni) hadden twee collega’s een geweldig idee. Een barbecue houden. Wij hadden de avonddienst en nadat wij uit de Johan Willem Frisokazerne in Assen vertrokken gingen we met de ME-bus eerst ‘even’ langs de slager om inkopen te doen. Heel Assen in een vesting was veranderd. Overal waren politiemensen en militairen opvallend aanwezig. De bewoners verwelkomden ons enthousiast en het was geen probleem dat we even voorgingen. Saucijsjes, speklapjes, hamburgers, en sausjes werden ingeslagen. Houtskool, spiritus, lucifers en vuurkruiden werden ook meegenomen.

Zo tegen etenstijd, een uur of zes ’s avonds, staken Leo en Nico, die als stokers fungeerden, de barbecue aan. In dit geval was het een grote metalen speciekuip van een of andere stukadoor uit de bouw die we hadden leeg gebikt. Een stuk grof betonvlechtwerk fungeerde als rooster, maar omdat de mazen daarvan te groot waren werd een fijner gaas uit de bouw opgediept wat ze als rooster konden gebruiken.

Zo begonnen Nico en Leo aan hun taak: het verzorgen van een smakelijk hap. Ik had dienst op de post ‘het eiland’ en had uitzicht op de geïmproviseerde brug en daarachter de woonwijk. Met een verrekijker hield ik de achterzijde van de woningen in de gaten. Ik was blij toen ik de melding via de portofoon kreeg dat Leo met zijn lading onderweg was. Ik zag Leo met een dienblad met allerlei vleeswaren via de brug aan komen lopen. Ik gaf een seintje aan mijn twee andere bemanningsleden om hem alvast met gejuich te ontvangen. En Leo begon aan zijn tocht door het aardappelenveld. Maar in plaats van ons gejuich weerklonk plotseling een knetterend salvo van geweervuur. Wij hielden dus niet alleen de bewoners van de wijk in het oog maar zij òns ook. Toen ik weer durfde op te kijken zag ik Leo niet meer. Ik werd ongerust zou hij………..

Maar met mijn verrekijker ontdekte ik dat Leo languit tussen de aardappelen in het veld dekking had gezocht. Toen het een paar minuten rustig bleef en wij met onze karabijnen bewapend Leo gingen ophalen, was hij op zijn knieën bezig zijn geroosterde vleeshapjes tussen de aardappelenplanten bij elkaar te zoeken om op het dienblad te leggen. Oké, er zat zand en gruis tussen maar met een beetje goede wil werd dat weggeborsteld en –gewreven. Het smaakte ons er niet minder om en er werd lang, heel lang over nagepraat.

Dat was voor mij mijn eerste kennismaking met een barbecue. Best wel een spannende manier om geroosterd vlees te eten, maar dan heb ik toch maar liever een barbecuepartijtje in mijn achtertuin, zonder blauwe bonen (kogels) die om mijn oren fluiten.

Oom Agent.

Naar >  Overzicht verhalenbundel op pad met oom Agent.

reageren op dit artikel mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.