Skip to main content
RP Logo ster 80 (VV)RP Logo ster 80 (VV)HISTORIE KORPS RIJKSPOLITIE
VERHALENBUNDEL
OP STAP MET ....OOM AGENT

Jasperse oom agentEen serie korte waargebeurde verhalen uit de politiepraktijk van 30 á 40 jaar geleden, opgeschreven door een vrijwilliger die in de Bollenstreek bij de politie heeft gewerkt.

15. Er zijn van die gebeurtenissen . . . . .

……..die je je hele leven niet vergeet. Ook al wordt je nog zo oud. Ik bedoel dan niet je eigen verjaardag of die van je partner, of je trouwdag, of de dag dat je de liefde van je leven ontmoette. Nee, ik bedoel die dingen die je zodanig aangrijpen dat, wanneer men je ook wakker maakt en vraagt: “Wat gebeurde er op die dag ?”Je zonder nadenken kunt antwoorden.
Ik heb ook met een paar van die momenten in mijn leven te maken gehad. Eén zo’n dag is: Zaterdag, 11 juni 1977. Het verhaal:

Ik werd wakker omdat er iemand aan mijn benen stond te trekken. Ik had eigenlijk een paar vreselijk lelijke woorden in mijn gedachten, totdat ik de stem van Bart hoorde. Bart was de pelotonscommandant van mijn mobiele eenheid.
”John, John wordt wakker! Het gaat nu eindelijk gebeuren. Maak je maten wakker.
Wij moeten zo op post want de mariniers gaan de school bevrijden. Schiet nou toch een beetje op!”
Ik keek hem meesmuilend aan en blikte op mijn horloge. “Ja, ja , dat horen wij al twee weken. De mariniers gaan de school bevrijden. Geloof er toch geen steek van en ga weer slapen. ’t Is verdorie kwart over drie. Straks gaan wij weer gewoon naar huis”
Maar Bart liet zich niet zo maar uit het veld slaan. ‘Nee hoor” antwoordde hij. “Ik heb net bij een bespreking van het crisisteam gezeten en ze hebben van Den Haag opdracht gekregen om de school om kwart voor vijf aan te vallen en te bevrijden.
Op dat moment wordt ook de trein bij De Punt aangevallen”
Geïrriteerd antwoorde ik: “Ja, ja. Wie dit gelooft, krijgt een Jumbojet. Oké dan. Maar als het niet zo is laat ik je je eigen sokken opeten en die heb je pas een week aan je voeten!” Bart ging weer weg en ik probeerde de twaalf manschappen van mijn ME-groep wakker te krijgen. Dat lukte niet zo, want zij hadden dezelfde bedenkingen die ik een paar minuten daarvoor tegen Bart uitte.
Het licht was inmiddels aan in onze slaapzaal en Bart kwam terug. Die had de andere ME-groep in de slaapzaal naast ons wakker gemaakt. Dat lukte ook niet zo best. Maar uiteindelijk was iedereen wakker en stond alleman zich in zijn vechtpak te hijsen.

Weet u nu waarover ik het heb? Ik zal het maar zeggen. In de loop van mei 1977 pleegden twee groepen van radicale Zuid-Molukse jongeren een aanval op een trein van de NS bij De Punt en een basisschool in Bovensmilde. Plaatsen in Drenthe. De leerlingen van de basisschool waren inmiddels vrijgekomen omdat er een besmettelijke ziekte op die school was uitgebroken, waardoor bijna alle kinderen diarree kregen.
In de trein waren de dag ervoor een hoogzwangere vrouw en een man met een hartkwaal vrijgelaten. Kennelijk konden de verantwoordelijke mensen hieruit opmaken waar in de trein de gijzelaars en de gijzelnemers sliepen en besloot men dat de aanval op de trein en de school die zaterdagmorgen zou plaatsvinden.

Inmiddels waren onze ME-groepen in de bussen gestapt. Wij waren bewapend, niet alleen met onze normale dienstpistolen maar ook met geweren, de bekende Winchester karabijn M-1 ook wel de jungle karabijn genoemd. Wij reden naar het weiland vlak achter de Zuid-Molukse woonwijk waar wij al twee weken voor afzetting zorgden. Het zou er nu toch van komen. Door droge sloten en onder dekking van bosjes kwamen wij bij het aardappelenveld vlak achter de woonwijk, waar inmiddels ook andere pelotons van politie en marechaussee in dekking lagen. Ik wachtte in spanning af. Mijn hart klopte in mijn keel. Geen mens wist wat er zou gaan gebeuren.
Ja, wij hadden een korte uitleg gehad waar iedereen naar toe moest en welke politiekorpsen onze buren waren. Verder wisten wij alleen dat het om kwart voor vijf zou gaan gebeuren en dat er geen mensen uit de woonwijk mochten ontsnappen. Ook mochten wij ons niet laten zien. Voor de rest niets. Nou ja, toch wel iets. Al die tijd stonden op het parkeerterrein van de technische school, waar het crisiscentrum gevestigd was en wij ook regelmatig kwamen, zo’n stuk of twintig pantserwagens van de marechaussee en de rijkspolitie. Het zag er wel naar uit dat die dingen nu gebruikt gingen worden.

Oom agent Er zijn van die(7K)

Pantserwagens op de binnenplaats van de technische school. Klaar om te starten voor de ‘aanval’

Om twaalf minuten voor vijf klonk plotseling een oorverdovend lawaai. Een angstaanjagend zwaar gebrom dat alsmaar luider werd. Tijdens dit gebrom klonk een luid geratel van tientallen mitrailleurs en machinegeweren. Kort daarop gevolgd door een paar zware explosies en gegil en geschreeuw. Ik kon niet zien wat er gebeurde.
Ik kon het mij hooguit voorstellen. Dat maakte de situatie alleen maar onzeker. Ik had ook niet het lef om mijn hoofd boven de slootrand uit te steken.
Hoe lang dat allemaal duurde weet ik niet meer. Een kwartier ? Een half uur ? Een uur ? Ik weet het niet meer !.
Ineens was de herrie over en de stilte die daarop volgde maakte de zaak alleen maar onheilspellender. Na een flinke tijd kreeg ik het sein via de portofoon dat alle gijzelaars in veiligheid waren en er bij de school in het geheel geen slachtoffers waren gevallen. Dat was een hele opluchting. Het duurde nogal even voordat wij uit onze droge sloot weg mochten. Enkele uren later mocht ik vanuit een winkel even naar huis bellen om te zeggen dat alles goed met mij was, er waren toen nog geen gsm’s.
Ik stond te huilen aan de telefoon. Daarom vergeet ik 11 juni 1977 nooit meer.

Oom Agent.

Naar >  Overzicht verhalenbundel op pad met oom Agent.

reageren op dit artikel mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Zoekhulp
 Er staan op onze site al meer dan 2000 artikelen waarvan sommige ook nog met meerdere pagina’s. Als je iets specifieks zoek is het natuurlijk niet te doen om al die documenten even na te lopen. Daarom deze leeswijzer / zoekhulp. Vervolg zoekhulp....