Eén verhaal is mij wel bijzonder bijgebleven:
Het speelt in het begin van de jaren ´50. In die tijd waren er zogenaamde controle posten. Daar stonden dan gedurende enige tijd – in de buurt van een huis met telefoon - de dienders te wachten. Wie hen dan ook nodig had, kon hen op dat tijdstip via het telefoonnummer op dat adres bereiken. Surveillances per fiets, of motor met zijspan.

Mijn grootvader had in die jaren een paar vrijgevochten jongens op de groep. Die hadden WO-2 achter zich met een bepaalde achtergrond, of waren als dienstplichtig militair uitgezonden tijdens de politionele acties in voormalig Nederlands Indië. Prima jongens met hart voor de zaak, ze konden bijvoorbeeld ook heel goed met de motor met zijspan de bak (inclusief groepscommandant) liften en zo schuin verder rijden, maar aan de dienstvoorschriften gaven ze zo hun eigen invulling. Dat liep niet altijd parallel met de voormalige rijksveldwachter, die ook geen geduvel met “ die van het district” wilde hebben. Daarmee doelde hij dan op de districts-adjudanten die te pas en te onpas opdoken bij de landgroepen. Meestal niet bijzonder geliefd.

Na een voorval waarbij 2 wachtmeesters niet op de controlepost waren aangeland waar zij hadden moeten zijn, vond mijn grootvader het tijd om zelf maar eens in de nachtelijke uurtjes de fiets op te gaan, en te kijken waar zijn discipelen dan wel uithingen en of zij wel dat deden waarvoor zij betaald werden.

Het moge duidelijk zijn, op de 1^e controlepost kwamen de heren niet opdagen. Grootvader fietste verder door zijn bewakingsgebied en op naar het volgende controlepunt. Wachten en wachten, geen dienders. Grootvader fietste terug naar Gorssel en besloot te kijken of de heren ergens achterin de keuken van een horecagelegenheid zaten of bij de bakker, om een eerste verse krentenbol te eten. Niets van dat alles.

Ten leste besloot hij langs het huis van één van de dienders te rijden, om te kijken of de fiets wel uit de schuur was. Toen hij bij het huis aankwam om een uur of 2 ’s nachts, zag hij in de woonkamer volop licht branden, en 2 wachtmeesters der rijkspolitie in ballonbroek met laarzen en opgestroopte hemdsmouwen de kamer behangen........

Mijn grootvader heeft een paar minuten vanaf de weg het toneel aanschouwd en vervolgens zijn jongens “onder uit de zak gegeven” en weer de straat op gestuurd. Het voorval was daarmee voor hem afgedaan. In die tijd kon Gorssel het ook nog hebben dat er even geen politie beschikbaar was.....