.jpg)
HISTORIE KORPS RIJKSPOLITIE
VERHALENBUNDEL
OP STAP MET ....OOM AGENT
Een serie korte waargebeurde verhalen uit de politiepraktijk van 30 á 40 jaar geleden, opgeschreven door een vrijwilliger die in de Bollenstreek bij de politie heeft gewerkt.
17. Bekende Nederlanders in de Bollenstreek (deel II)
Zoals beloofd, de vorige keer, nog een ontmoeting met een bekende Nederlander in de Bollenstreek.
Ik zou misschien over nog meer van ontmoetingen kunnen schrijven, maar die zijn niet allemaal zo vermakelijk als deze. Ik fungeerde hier namelijk ongewild als aangever van André van Duijn en dat gebeurt tenslotte niet iedere dag.
Het zal ook weer zo rond 1975 geweest zijn dat André van Duijn triomfen vierde met zijn theaterrevue.
Hierin namen Corrie van Gorp en Frans van Dusschoten een voorname plaats in. Kent u ze nog: meneer en mevrouw de Bock ?Corrie van Gorp woonde destijds in Noordwijk, in een flat vlak aan zee en André woonde toen in een molen midden in het weiland in Rijnsaterwoude. André ging regelmatig op bezoek bij Corrie van Gorp. André reed zelf nooit. Hij werd altijd gereden door zijn partner Ton..Wist u dat André ook een hond had ? Een bouvier of zo. En dat dit de enige hond in Nederland was die zijn eigen naam kon zeggen. Ja, die hond heette namelijk: WOEF.
De snelste, makkelijkste of misschien wel de mooiste route om Noordwijk te bereiken liep via de Teylingerlaan in Voorhout/Sassenheim en de ’s-Gravendamseweg in Noordwijkerhout. André kwam daar regelmatig langs. Op de ’s-Gravendamseweg mocht, net zoals nu nog, niet sneller worden gereden dan 60 km/uur. En de politie hield daar regelmatig snelheidscontroles.
Er stond dan een collega in een auto met radarapparatuur die de snelheid van de aanrijdende auto’s controleerde. Als die boven de 65 km per uur lag, gaf hij dat via een portofoon door aan een paar collega’s, die een paar honderd meter verderop in de berm stonden. Verder gaf hij dan ook het automerk, type, kleur en kenteken door, waarna wij de auto even later met een stopteken aan de kant konden zetten en de bestuurder op zijn gedrag konden aanspreken en als dat nodig was, bekeuren.
Zo was het ook op een zekere ochtend. Ik hoorde op een bepaald moment de radarwaarnemer via de portofoon roepen: “75 kilometer voor een beige Peugeot met het kenteken ………” (wat dat kenteken was, ben ik natuurlijk in de loop van de jaren vergeten).
Ik liet de bestuurder van de auto stoppen en wees hem naar een parkeerstrook aan de rechterkant van de weg. De bijrijder had alvast maar het portierraampje omlaag gedraaid. Ik liep naar de rechterkant van de auto, ging naast de auto op mijn hurken zitten en keek recht in het grote, grijnzende gezicht van: André van Duijn. Ik was even van mijn stuk gebracht, maar herstelde mij meteen weer. Ik groette beiden en liet de bestuurder weten dat hij veel te snel had gereden, namelijk 75 kilometer per uur en dat hij daarvoor een bekeuring kreeg. Meestal ontstaat na zo’n mededeling een heftige discussie of een stortvloed van excuses. Niets van dat alles. André boog zich naar voren, hij deed met een ruk het handschoenen-kastje open en brulde daarin: “Stoker !!..... Ik heb nog zó gezegd: MINDER KOLEN OP HET VUUR !”
.jpg)
Ik was even stomverbaasd. André keek mij aan, met een grijns van oor tot oor en ik kon moeilijk mijn lachen inhouden. Maar ja, daarna ga je weer gewoon met je werk verder, hoewel, de andere collega’s ook nog even kwamen kijken en dan ontstaat er gauw een geanimeerd gesprek. Zeker met zo’n komiek als André.
Later hoorde ik van andere colega’s dat André dat geintje wel meer uithaalde als hij werd aangehouden voor te snel rijden. In ieder geval was het voor mij een belevenis.
Het gebeurt je niet iedere dag dat je als aangever van André kunt fungeren.
Oom Agent
Naar > Overzicht verhalenbundel op pad met oom Agent.
reageren op dit artikel mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
