Martin Oosterlaken boven op de Shorland 2.

Bij het zien van deze foto's gaat het geheugenluikje bij mij weer open en komt er weer een mooi (echt)waar gebeurd verhaal boven.
Regelmatig moesten Rijkspolitiemensen in de jaren zeventig en tachtig naar Schiphol om daar allerlei beveiligingswerkzaamheden te verrichten.
Op enig moment hadden Martin Oosterlaken (RP Post Duiven) en ik surveillance met een Shorland pantservoertuig op het terrein van Schiphol.
Martin had een speciale rijopleiding gevolgd waardoor hij met dat voertuig mocht rijden en voor mij was het de eerste keer dat ik in zo’n bakbeest (mee)mocht rijden.
Op een gegeven moment vond ik dat het toch wel iets spannender kon en vroeg ik Martin, die altijd wel voor een geintje te porren was, of hij niet eens kon laten zien wat zo’n wagen zoal kon. Dat wilde Martin natuurlijk wel. We reden een braakliggend bouwterrein op alwaar Martin een demonstratie gaf van wat je met een vierwiel aangedreven pantservoertuig, die toch al gauw een paar ton woog, zoal kon doen. Echter plotseling zakten we tot de assen in een wat later bleek een pas gedempte sloot te zijn. O zei Martin. Eitje ik rij hem er zo uit. Hij schakelde de vierwielaandrijving  in. Wat Martin ook probeerde we zaten muurvast.
Juist op dat moment riep de meldkamer en gaf ons de opdracht om naar een landingsbaan te gaan om aldaar een vrachtkist van ELAL, die ieder moment zou gaan landen, te escorteren naar het vrachtplatform.
Gezien onze situatie kon Martin de meldkamer mededelen  dat dat helaas niet zou gaan omdat wij vastzaten. Het was even stil op de mob en daarna gaf de meldkamer aan dat de Luchthavenpolitie (LUPO) ter plaatse zou komen om ons te helpen. Hetgeen kort daarop gebeurde alleen zij kwamen met een Volvo 343-tje en twee sleepkabels en een blik van dat doen we wel even. Na twee pogingen lukte hun het echter niet om ons los te trekken wel om van twee lange kabels vier korte te maken. Stiekem vonden wij dat wel mooi want het was natuurlijk te vel eer voor hun om ons uit de “shit” te mogen trekken. Met een vriendelijke groet en een “succes ermee” vertrokken ze met een blik van bekijk het maar. Nu boterde het eigenlijk nooit zo tussen de LUPO en de “echte” politie. Maar eerlijk hier stond het 1 – 1. Wij zaten vast en hun was het niet gelukt ons los te trekken.
Vervolgens hebben we de meldkamer op de hoogte gesteld van het feit dat wij nog steeds vastzaten. Aan de stem van de centralist konden we horen dat hij daar niet blij mee was.
De kist van ELAL was inmiddels al geland en hij had geen andere eenheid die onze opdracht over kon nemen. Hij gaf aan zwaarder materiaal te sturen.
Kort daarop zagen wij een zogenaamde Pushback van de KLM op ons afkomen. Dat is zo’n voertuig waarmee ze  vliegtuigen verplaatsen. Deze had de klus natuurlijk zo geklaard en konden wij het vrachtplatform op om de kist van ELAL op te zoeken die inmiddels al was gearriveerd.
En zo zie je maar weer een dienst bij de Rijkspolitie verliep nooit zoals je het van te voren kon bedenken.
Aldus Theo Scholte.