---

---

HISTORIE KORPS RIJKSPOLITIE
ALGEMENE VERKEERSDIENST
BROCHURE AUTOBAANPOLITIE 1979

Hoofdstuk 6. Van een afstand gezien.

Nu ik er helemaal "uit" ben, heb ik thuis een werkkamer ingericht. Tijd genoeg voor. Op mijn bureau staan een normale radio-ontvanger voor de ontvangst van Hilversum (beluisteren verkeersinformatie) en een scanner met veel mogelijkheden. Naast de A.V.D. kan ik een groot aantal mobilofoonstations ontvangen. Zo erg veel luister ik niet. Ik kan alleen maar "aanhoren" en aktie ondernemen kan ik niet. Dit is nu eenmaal strijdig met mijn aard. Toch laat het je nooit los. Tenslotte heb ik op een halve maand na, zeventien jaar, met de A.V.D. geleefd.

Wat zijn we indertijd moeizaam begonnen en wat is het nu een geweldig onderdeel binnen de Nederlandse politie. De meest opvallende, de surveillanceonderdelen, zijn toch niet meer weg te denken van de autosnelwegen! Wat heeft het lang geduurd voor de S.A.S. en dus de A.V.D. werd geaccepteerd binnen het bestaande bestel. Maar ja, dit hadden we wel verwacht. Indertijd was het ook zo gegaan met aanvankelijk de verkeersgroepen en daarna de technische recherche, districtsrecherche en officieren, jeugdzaken.
Avonden en deels ook nachten, is er gepraat over de opzet, organisatie en uitvoering van de "nieuwe landelijke verkeersdiensten". Uren en dagen is het voor en tegen van veel belangrijke zaken, die nu gemeengoed zijn, uitvoerig besproken.
Uit oude, vergeelde, brieven blijkt welk een enorme visie, de toenmalige majoor Van Ballegoijen de Jong en de luitenant Vogel, hadden op de toekomstige verkeersontwikkelingen. In de jaren 1960 en '61 schreven de heren al over een "explosieve ontwikkeling" van het verkeer. Dat was ten opzichte van de 50er jaren ook zo. Maar hadden ze ook de ontwikkeling in de 70er jaren voorzien? Ik kan het me niet voorstellen. Die jaren moesten dan wel een "nucleaire-ontwikkeling" worden genoemd.

Het meest verbaast me misschien dat een uitgewerkt voorstel tot instelling van een "speciale surveillancegroep" en een "groep voor bijzondere diensten" van april 1961, volledig is gerealiseerd. En hoe is het mogelijk dat dit alles tot stand kwam in ons conservatieve politie-wereldje? Alle in het voorstel genoemde onderdelen zijn er bij de "landelijke verkeersdienst" gekomen en ondertussen nog enkele meer.
Er zijn, helaas, verschillende collega's tijdens de uitoefening van de dienst om het leven gekomen. Gelet op het totale aantal kilometers dat per jaar wordt gereden, zullen het er, in verhouding tot de "burgerbestuurders" , wel weinig zijn geweest. Maar elk slachtoffer was te veel. Enkelen ontvielen ons door ziekte. Alhoewel je als politieman vaker met de dood wordt geconfronteerd, treft het overlijden van collega's je meer. Daar ben je te persoonlijk bij betrokken.

Even terugkijken naar de SAS. Daar is in de loop der jaren toch wel het nodige veranderd. Veel meer Porsches, personeel en kaderleden. De tegenwoordige surveillance techniek en -tactiek onttrekt zich aan mijn gezichtsveld. Maar toe maar collega's, die nu met de Porsches rijden, vergelijk maar gerust. Dat hoort. Nooit blijven stilstaan bij wat is geweest. Het gaat om het nu en de toekomst. Nu de 911 met een 3000 cc motor, tegenover de 356 met 1600 cc. Natuurlijk 180 PK en bekrachtigde schijfremmen, tegenover 95 PK met trommelremmen. Maar kijk, wat nu een gewone surveillance-porsche is, was achttien jaar geeleden bij de politie een uniek stuk gereedschap. Maar eens afwachten waartoe de Porsches over, zeg tien jaar, in staat zijn.
De collega die nu in de A.V.D.-krant, over het remmen met de "oude" Porsche schrijft: "En maar kijken welke kant hij nu weer optrok", daar zeg ik tegen: "Je had je lesje niet goed geleerd, vriend, of je was het weer gauw vergeten. Je moest niet kijken (afwachten) waar de Porsche naar toeging, je moest het zelf bepalen."
Overigens, komt er in dit verkeer, zeker tijdens de spitsuren, nog wel veel van "inhalend surveillance" terecht? Bestaat er nog wel een zo groot snelheidsverschil - onder andere door de voorgeschreven maximumsnelheid dat noodstops tot de dagelijkse routine behoren?

Met genoegen denk ik terug aan de uitreiking van het "Zilveren Stuurwiel" door Z.K.H. Prins Bernhard. Het betrof toen (ik hoor of lees er tegenwoordig nooit meer iets van) een jaarlijkse prijs, ingesteld door de fabrikant Kurt Vyth, voor diegene die zich in een bepaald jaar, het meest verdienstelijk had gemaakt voor de verkeersveiligheid. De prijs was toen, ik meen in 1965, toegekend aan de SAS. De uitreiking van de prijs gebeurde in het Hilton hotel te Amsterdam.
Ik denk nog terug aan het eerste "grote" mankement aan de eerste Porsche. Op RW 12, vlak bij Driebergen, kregen we een enorme rookkolom achter de Porsche. Omdat we vlak bij de afrit Driebergen waren, maar voorzichtig doorgereden naar de stationsrestauratie, een gefrequenteerde eetgelegenheid in de beginjaren. De oliekoeler bleek lek te zijn. Contact met de P.T.O. de opdracht luidde: "Met weinig toeren terugkomen naar Den Haag en onderweg regelmatig olie bijvullen."
In die tijd werden de Porsches onderhouden bij garage" De Wittebrug" . We maakten een geweldig stuk reclame voor de Porsche. Begrijpelijk dat men geen enkel risico wilde nemen. Direct kwam er een monteur van de fabriek, die, als ik het me goed herinner, zelfs een nieuwe krukas had meegebracht om de aanwezige krukas, zondig te vervangen. Bestaat dit soort service nog?

Wie van "de oude garde" herinnert zich niet het overbrengen van het stoffelijk overschot van Koningin Wilhelmina van het Paleis Het Loo in Apeldoorn naar Paleis Korte Voorhout in Den Haag? Verschillende keren hadden we de route verkend en het traject keurig op tijd gereden. De Ondersteuningsgroep had een relaiszender opgesteld in Hoog Soeren. De relaisverbindingen over het hele traject waren veilig gesteld.
Maar er gebeurde iets wat niet was te voorzien. Tijdens het overbrengen van het stoffelijk overschot, hing er een mist met zicht "nul". Nooit zal ik deze "spookrit" vergeten. Onze wagen was aangewezen als "voorrijder". Het tempo lag veel lager dan was bedoeld. Tussen Ede en Utrecht moesten we dan naar links en dan naar rechts uitwijken voor op de rijbaan liggende kerstbomen. Wat een geluk dat we over een bruikbare relaisverbinding beschikten. Aan de "volgende" stoet kon elke keer tijdig worden gemeld waar - en naar welke kant moest worden uitgeweken. Tussen Utrecht en Den Haag was het helemaal raak. Vooral tussen Bleiswijk en Voorburg slalommen we stapvoets tussen de wrakken door. Het zicht was zo slecht, dat we zelfs bijna de weg waren afgereden bij Zoetermeer. Anderhalf uur achter op het tijdschema, maar ongeschonden, bereikten we het Paleis Korte Voorhout.

Wat nog meer te schrijven? Achttienjarige rechtstreeks van opleidingsschool en verkeersschool bij de SAS.? Waarom niet? Als ze goed opgevangen worden, krijgen ze niet de tijd zich een verkeerde rijstijl eigen te maken. Ze worden tegenwoordig bij het B.V.I. geweldig opgevangen en voorbereid op hun taak. Alleen zijn er, bij de snelle personeelsgroei, wel voldoende oudere (niet oude) mentoren aanwezig om ze lang genoeg aan de teugels te houden?
Kloppen hun opvattingen en idealen nog een beetje met die van ons? Ze hoeven niet zo gek te zijn als wij waren, maar laten ze niet "het meisje teveel vóór de dienst gaan"? Dienstcommissie en inspraak? Akkoord. Maar één lijn vast te stellen uit de mening van 500 man lukt niet. Iemand zal uiteindelijk moeten zeggen: 'Zo moet het en anders niet", De baas kan niet meer, zoals vroeger de hele club ontvangen. Voor 400 man rijsttafel? Nee, dat doet zijn vrouw niet. Gaat het alleen maar om verbetering, of gaat het om het uitoefening van een stukje Macht. En omdat dit nu officieel is geregeld, moet er maar eens flink tegenaan geschopt worden? Loopt het wel allemaal zo lekker bij die A.V.D. of is het zo groot dat er geen eenheid meer is en aan "groepsvorming" wordt gedaan in een poging een lekker "eigen dienstje" te krijgen?

Toen ik laatst op een zaterdag, zo tegen half twaalf 's morgens, naar mijn scannertje luisterde, hoorde ik het hele verhaal van die
ongevallen op 12 west. Ja, dan wordt de scanner vastgepind op kanaal 40 en maar luisteren. En de ene melding kwam na de andere. En ik me maar verbazen. Negentig auto's, hoorde ik later, op een stuk weg, pakweg, 5 kilometer. Maar dat kon toch niet. We deden toch aan filebeveiliging. Het was toch "onze eer" ongevallen te voorkomen? Waren er geen surveillanceauto’s genoeg? In 1961 werd er al vanuit gegaan dat er dagelijks 6 Porsches op de weg zouden zijn (3 vroeg en 3 laat), bij een bezetting van 24 man plus een commandant en bij een tweedaags dienstsysteem. Hoe komt het dan dat er nu, met zo'n macht personeel, door de SAS., G.B.S., G.M.S. en G.O.S. per surveillancedienst, "net aan" zo'n 15 surveillance-eenheden op de weg zijn? Wordt het toch niet langzamerhand tijd om tot achtuurdiensten over te gaan? Ik weet wel, ik heb er eigenlijk niets mee te maken, maar ik ben toch te lang en te intens bij deze dienst betrokken geweest, om al deze dingen met een schouderophalen af te doen.

Ik kijk nog maar een keer naar het kentekenbewijs deel I en het contactsleuteltje van de 2701 (keurig met een foto) ingelijst en denk met weemoed terug aan een fijne tijd. Ik had deze jaren, ondanks alles, niet willen missen.........

Door J. van Beusekom.

Naar >  index brochure autobaanpolitie 1979