Foto links; Zomaar een mast van een hoogspanningsleiding. Deze mast is er echter wel één met voor een paar (voormalige) politiemensen bijzondere herinneringen.

Zelfdodingen.
Een buitenstaander heeft er waarschijnlijk helemaal geen idee van hoe vaak een politieman te maken krijgt met een zelfdoding, ook in wat kleinere plaatsen zoals Driebergen. Dat is ook wel begrijpelijk daar deze trieste zaken vrijwel niet in de publiciteit komen. In plaatsen met b.v. een spoorlijn zoals Driebergen heeft de politie met een nog groter aantal van deze trieste zaken te maken, daar men bij zelfdoding toch vaak kiest voor het zich voor een rijdende trein te werpen. De jaren dat ik op de groep Driebergen werkte, kwamen de meeste personen die zelfdoding pleegden niet uit Driebergen zelf. De meest bizarre zelfdoding die ik meemaakte was de volgende ergens in de 80er jaren.
Aan de A12 in Driebergen lag toen nog een parkeerplaats. Deze parkeerplaats met de naam “Het Mollenbos” was ook een ontmoetingsplaats voor homo’s.
Op een wat sombere 1e kerstdag aan het einde van de middag liepen 2 homo’s vanaf deze parkeerplaats samen wat dieper het er achter gelegen bosgebied in. Door het bos loopt hier ook een hoogspanningsleiding. Terwijlde mannen over een smal paadje liepen, kwamen ze terecht bij 1 van masten van deze hoogspanningsleiding. Groot was hun schrik toen ze een man aan stuk touw zagen bungelen aan 1 van de dwarsbalken, zeker op zo’n hoogte van 10 meter. Het begon al wat te schemeren en toen wij later ter plaatse kwamen, vonden wij het ook een erg luguber gezicht.
Ja en hoe krijg je dan zo iemand naar beneden. Aan een ladderwagen van de brandweer hoefden we niet te denken. Het pad was daarvoor veel te smal. Bovendien zou er dan mogelijk een gevaar bestaan van aanraking met één van de onder stroom staande kabels. Collega Kees Doorn was ook bij het onderzoek betrokken. Hij was een enthousiast lid van de ME en dus ook wel gewend aan wat riskante klussen. We kregen hem dus zover dat hij naar boven klom. Daar het touw doorsnijden en de man laten vallen
was om diverse begrijpelijke redenen geen optie. De collega van de technische recherche die ook ter plaatse was, had wel een lang stuk stevig touw bij zich. Kees naam dat stuk touw mee naar boven en bond dat aan de daar hangende man vast, waarna hij vervolgens het andere touw los sneed.
Ondertussen hielden wij op de grond het lange touw stevig vast en lieten het vervolgens zeer langzaam vieren, zodat we de man naar de grond konden laten zakken zonder verdere schade aan te richten en/of sporen te vernietigen.
In het onderzoek naar dit voorval werd ook een broer van de man gehoord. Hij verklaarde dat zijn broer al eerder een poging had gedaan, doch dat de poging toen mislukt was, daar de tak van de boom waaraan hij zich wilde verhangen was gebroken. Hij had toen aangegeven de volgende keer iets stevigers uit te zoeken wat niet zou breken. En dat had hij dus inderdaad gedaan. De overledene kwam niet uit Driebergen of uit de naaste omgeving.
Wat er nog uitsprong, was dat het tijdens kerstmis plaats vond, op voor dit soort mensen extra moeilijke dagen.