HISTORIE KORPS RIJKSPOLITIE
ALGEMENE VERKEERSDIENST

Hoofdstuk 1.  Zomaar een voorval uit de nachtdienst

Het nachtdienstkoppel heeft zojuist een 26-er afgehandeld op het bureau van de GP Woerden en draait met hun Mercedes routinematig via de zuidelijke toerit Woerden de A 12 op richting Utrecht. Ter hoogte van de Shell Harmelen kraakt de mobilofoon en Alex meldt: 1277, er is een spookrijder gesignaleerd op de noordbaan van 12 tussen Vleuten en Oudenrijn !!
De collega's kijken elkaar aan en er gaat een hele zak kolen op het vuur. Zo snel als kan stuiven ze richting Oudenrijn. Intussen volgen de meldingen elkaar op: Hij zit op de Galecopperbrug; Hij rijdt op Lunetten.
Tussen Lunetten en Fort Vegte zien de collega's op de noordbaan twee rode achterlichten richting Arnhem rijden tegen het verkeer in. Koplampen van tegenliggers wijken in paniek uit.
Inhalers worden verrast door het spookbeeld van plotseling in hun gezichtsveld opdoemende koplampen, maar zien allemaal kans om de spookrijder te ontwijken. Dan rijden de collega's naast de spookrijder. Met zwaailicht en sirene, met toeteren en zwaaien, met lichtseinen en weet ik op wat voor manier nog meer, proberen de collega's de aandacht van de spookrijder te trekken.

Deze blijft echter strak voor zich uitkijken en reageert nergens op. Terwijl ze een stroom van minder complimenteuze woorden in de richting van de spookrijder laten klinken, besluiten de collega's dat dit een zinloze zaak is en te gaan keren bij de eerstvolgende afrit, de andere rijbaan af te sluiten en zo de spookrijder op te vangen. Terwijl hun hartslag onderwijl verdubbeld is, rammen ze al wat kan naar Bunnik en keren zo snel dat deze manoeuvre een officieus AVD-record moet zijn. Dan komen ze via de Noordelijke toerit weer op de noordbaan terecht. Vlak naast de invoegstrook zetten ze de Mercedes op de linker-rijstrook, het zwaailicht aan, de beide portieren geopend om een groot mogelijk oranje vlak in het gezichtsveld van de spookrijder te krijgen. Daarna wordt het verkeer dat hen van achteren nadert en via de toerit de noordbaan op wil, opgevangen. Dan is het wachten begonnen en wordt de snelweg voor hen akelig leeg. Zou-ie doorkomen of zou-ie onderweg eentje van de baan geramd hebben? Allerlei dingen spoken door de hoofden van de collega's, terwijl ze gespannen richting Utrecht kijken. Dan plotseling ..... koplampen!!! De collega's zien de koplampen gestaag naderen en hun hartslag neemt weer toe tot een heftig ritme. Als de spookrijder tot op een paar honderd meter genaderd is, zien de collega's tot hun opluchting dat de spookrijder snelheid mindert. Er van overtuigd het pleit gewonnen te hebben, stapt een van de collega's achter de Mercedes vandaan en loopt tussen middenvangrail en Mercedes door naar voren, om de spookrijder uit zijn auto te halen.

Plotseling: een razende motor!! De spookrijder geeft weer gas en probeert tussen de Mercedes en de middenvangrail door weg te rijden!! Maar daar loopt wel een van de collega's.
Deze laatste ziet de spookrijder op zich afkomen en kan geen kant meer op. Hij heeft nog maar een mogelijkheid. Hij springt op de drempel van het linkervoorportier en maakt zich zo klein mogelijk. Geen seconde te vroeg!! Met een doffe klap boort de auto van de spookrijder zich in het linkervoorportier van de Mercedes, die met een smak in de rug van de op de drempel staande collega wordt geploft. De spookrijder zet door en ziet kans om zich langs de Mercedes te wurmen. De andere collega, die rechts van de Mercedes stond ziet alles gebeuren en denkt dat zijn collega wordt overreden. Hij wil een schreeuw geven maar bemerkt dat het geluid zijn mond om de een of andere reden niet wil verlaten. Met een dichtgeschroefde keel loopt hij om de Mercedes heen, zich voorbereidend op het ergste. Dan komt aan de linkerkant de collega net omhoog en gaat er een zucht van verlichting door hem heen.

Maar ze hebben geen tijd om bij te komen, want de spookrijder heeft zijn dodenrit richting Arnhem hervat en ze moeten er weer achteraan. En weer springen de collega's in de Mercedes en met een niet zo jofel sluitend portier, rijden ze terug de toerit af en via de provincialeweg Wijk-Bunnik gaan ze de zuidbaan op richting Arnhem. Ter hoogte van het viaduct Odijk komen ze weer naast de spookrijder te rijden. Terwijl naderend verkeer uiterst rechts rijdt (de boodschap van de collega's van het ACC is kennelijk over de autoradio's gekomen) beraadslagen de collega's wat te doen, want zo kan het niet veel verder. Het geluk dat er nog niemand is geraakt kan uiteraard niet oneindig duren en vroeg of laat gaat het fout.

Verscheidene voorstellen passeren de revue en ondertussen proberen ze toch de aandacht van de spookrijder te vangen. Plotseling bij de afrit naar de parkeerplaats "Mollebos" kijkt de spookrijder in hun richting en ziet de collega's heftig gebaren. Hij besluit kennelijk om zijn rit te beëindigen en stopt doodgemoedereerd op de linkerrijstrook.
De collega's stoppen ook en behoedzaam benaderen ze de spookrijder, bedacht op het moment dat hij er misschien toch weer tussenuit knijpt. Maar dit keer blijft hij staan en enkele ogenblikken later hebben de collega's de man achter zijn stuur vandaan gehaald.
Ze ruiken meteen dat de man gedronken moet hebben, want hij stinkt naar de drank. Op dat moment komt een auto van de GP Zeist ter plaatse en wordt de man afgevoerd naar het bureau van de GP Zeist. Daar wordt een ademanalyse gedaan met de spookrijder met als resultaat omgerekend 2,5%0 !!

Voeg daarbij dat de man geestelijke problemen heeft (kreeg waarschijnlijk op z'n tiende verjaardag een rood fietsje in plaats van een blauwe) en de cirkel, is gesloten. Dus zullen agogen en oiogen zich wel weer massaal op deze figuur storten om de diepere achtergronden te onderzoeken. Dat de agoog of oloog een politieman naar zijn of haar beleving vraagt, moeten we nog meemaken, maar als ooit in een geval als dit een spreekwoord van toepassing was, dan komt: "het door het oog van de naald kruipen" er in dit geval toch wel heel dicht bij. Ik en met mij de collega's van de SE 64 en 74 zijn in ieder geval dolblij dat Arie van de Burgt en Jacques Tazelaar het er heelhuids hebben afgebracht.

Ruud van Manen.

 Naar >  de index van dit artikel

HISTORIE KORPS RIJKSPOLITIE
ALGEMENE VERKEERSDIENST

Hoofdstuk 2.  De opper zakt weg.

Opper van de AMS zakt steeds verder weg

Stonden wij, op de vluchtstrook, behorende bij de rijksweg A-12 (nabij knooppunt Oudenrijn) te posten op een verdacht voertuig, kwamen ons twee motorrijders van de AMS achterop rijden.

Na het einde van dit informele bezoek wilde een van de motorrijders ons nog vergasten op een sproeiertje klei, te draperen over het gehele voertuig.

Hij ging op de stepjes van de motor staan en begon wat lomp gas te geven met de bedoeling dat via het achterwiel van de motor de aarde etc. met een mooie boog op onze auto terecht zou komen.

Maar wat die lieve schat te laat door had was dat de berm aldaar uit zachte klei bestond. Niks dus modder op onze mooie en schone auto maar hij groef de motorfiets tot op het motorblok vast in de prut. Ja en toen had hij natuurlijk een probleem want hoe krijg je de motor er weer uit.

Na hem enige tijd te hebben laten AANMODDEREN besloten wij hem toch maar te gaan helpen. Hierbij werden natuurlijk de nodige foto's gemaakt.

 Groeten Aalt en Thijs.

Naar >  de index van dit artikel

---

---

HISTORIE KORPS RIJKSPOLITIE
ALGEMENE VERKEERSDIENST

---

---

Hoofdstuk 3.   De Alexis Road Band. 

De Alexis Road Band is in de jaren ’70 en ’80 een begrip binnen de AVD geweest.


Foto onder links: Hier een van de eerste versies met Piet Barneveld, Ries de Ridder, Willem Findhammer, Stef de Jong en Eddie Alexander die voor de techniek zorgde.

Foto boven rechts: De band in de laatste versie, voordat hij in 1988 werd opgeheven, met Mario Kuipers zang en Chris van Hunnink aan de toetsen.

 

---

Naar >  de index van dit artikel

Naar >  menu brochures SBV - AVD

---

---

---

Naar >  menu boekjes SBV en AVD

Naar >  hoofdmenu artikelen en brochures SBV / AVD

---