HISTORIE
KORPS RIJKSPOLITIE

DISTRICT APELDOORN
LANDGROEP ERMELO
Deze groep heeft bestaan van 1945 tot 1-4-1993.
Op 1-1-1972 werd deze groep opgesplitst in de groepen Ermelo en Nunspeet.

Bron: Politieblad januari 1972.

   

   

Vanaf 1971 werd een gedeelte van een leegstaand kantoor van de VAD (Veluwse Autobus Dienst) aan de Harderwijkerweg 11 te Nunspeet als groepsbureau gebruikt.

Groepsbureau aan de Wilhelminaweg 47 Ermelo ??


Groepsbureau aan de Hanengewei 67 te Ermelo.

---

PRIKBORD VAN DE GROEP ERMELO
HERINNERINGEN UIT DE OUDE SCHOENENDOOS
Deel hier je herinneringen van jouw tijd bij dit onderdeel met anderen.
Stuur je foto's en of verhalen in. Lees hier hoe

Geplaatst op 13 maart 2024
Met dank aan Wim Deinum.

Mijn eerste JC jaar in Ermelo.

Na mijn opleiding in Limburg werd ik in 1972 voor 1 jaar in Ermelo geplaatst als wachtmeester JC. (Jongere Categorie, dat was je als je nog geen 21 jaar, en destijds minderjarig was). Na dat eerste dienstjaar werd je overgeplaatst naar een andere landgroep.
Ik kwam eerst een maand in de kost bij mijn mentor, Here Heeres, en ging daarna, samen met Guus de Roock (overleden in 2007), in de kost bij “oom Gert en tante Janny Eikenhorst” aan het Postlaantje 4 in Ermelo. Zij hadden een meubelmakerij en “oom Gert” was reservist bij de politie. Wij hadden het erg goed bij hen. Als je dan als 19-jarige voor het eerst in uniform aan het werk gaat, heb je het idee dat iedereen op straat naar je kijkt.
Ons uniform bestond uit een zomer- en een wintertenue. Vanaf 1 november tot 30 maart werd de rijbroek met rijlaarzen gedragen, daarna ging het zomertenue aan en daar hoorden ook dunnere, witte overhemden bij. Ook had je de "kunstlederen jekker" die wel de wind tegenhield maar niet de kou.
Ermelo was in die tijd al een, voor Rijkspolitie begrippen, een grote en ook drukke landgroep. 27.000 inwoners en een groot bewakingsgebied vanaf het Veluwemeer tot het Uddelermeer, dus water weilanden, een dorpskern en bosgebied. Het groepsbureau was gevestigd in een deel van het VAD-kantoor (Veluwse Autobus Dienst).
Op onze eerste surveillance kregen we een melding van een verkeersongeval in de buurtschap Staverden, dat ook bij het “bewakingsgebied” hoorde. Met zwaailicht en sirene aan reden wij, de opperwachtmeester Van Heerde en ik, daar naartoe. Dat is een hele ervaring als je dat voor het eerst doet en ziet dat iedereen voor je aan de kant gaat of stil gaat staan, terwijl de sirene boven je hoofd tekeer gaat. Snel ging dat overigens niet want wij reden in een Volkswagenbus, een zogenaamde GSA oftewel Grote Surveillance Auto.
Vrijwel alles is in je begintijd nieuw. Ik herinner mij het "posten" op wildstropers. Samen met Van Ark, Theunissen en andere collega's, lang in een droge greppel liggen om soms de stroper te kunnen aanhouden. Inbraken onderzoeken, aangiften opnemen, snelheidscontrole uitvoeren met twee kabels over de straat en een VW bus met daarin de apparatuur opgesteld. Meestal duurde een dergelijke controle twee uur en daarna was het een halve dag imprimés typen met 4 x carbonpapier ertussen.
Guus en mij werd al vrij snel verteld dat er een paar psychiatrische instellingen in Ermelo waren en dat er gemiddeld 15 patiënten per jaar voor de trein sprongen. Daar moest je dan onderzoek naar doen en helpen met het zoeken naar lichaamsdelen. Wij moesten ons daar op voorbereiden.
Ik was ongeveer 14 dagen in dienst toen we aan het begin van de avond een melding kregen van een mogelijke zelfdoding. Je komt dan aanrijden met de politieauto en ziet enkele honderden meters na de spoorwegovergang de gele trein stilstaan. Je moest dan eerst de treinmachinist verhoren of er inderdaad sprake was van zelfdoding om vervolgens te helpen het, vaak zwaar gehavende, lijk naar de lijkkist te brengen. Ik liep voor het eerst in mijn leven met een afgerukt been naar de lijkkist. Dat had je niet geleerd of gehoord in je opleiding en ik kan zeggen dat ik in de week na deze zelfdoding geen vlees heb gegeten.
Soms rijd ik nog weleens over die spoorwegovergang en herinner mij dan het eerste dodelijke treinongeval waar ik mee te maken kreeg.
In die tijd bestond de landgroep Ermelo uit 22 collega's, meestal waren er 4 collega’s op straat en 3 op het bureau en de rest had op een ander moment van de dag dienst. Tussen 23.00 uur en 07.00 uur hadden twee collega’s piket, behalve in het weekeinde, dan draaide je dienst tot 03.00 uur. Hazewinkel was de groepscommandant, Urbach zijn vervanger en Arie Smedes was de groepsrechercheur.
Ermelo had ook de nodige cafés en een discotheek met de naam “Besi Mill”, die in het onderste deel van een oude molen aan de Stationsstraat zat. Daar waren regelmatig meldingen van vechtpartijen en dan sta je wel even te kijken als je daar aankomt. Een grote groep vechtersbazen met vooral veel alcohol op. Je bent daar in uniform en iedereen verwacht dat er wat gedaan wordt door de politie. Je kunt niet weglopen tenzij je zelf echt in gevaar komt. Doel was dan het gevecht te beëindigen en daarbij werd de gummiknuppel regelmatig gebruikt. Natuurlijk liep je zelf ook soms klappen op.
We hadden alleen een mobilofoon maar die was gemakkelijk voor iedereen uit te luisteren. Er werd dus regelmatig in code gesproken en tijdens de nachtdienst moest je op een bepaald tijdstip op een vooraf afgesproken plaats zijn, waar dan een districtsadjudant kon staan die ons controleerde maar ook opdrachten kon geven.
In Ermelo kreeg ik ook mijn eerste aanrijding met de dienstauto. Ik haalde met de KSA , (Kleine Surveillance Auto) in dit geval een Volkswagen Kever net een auto in, toen die naar links afsloeg. Gevolg KSA in het weiland. Technische patrouillewagen (TPW) erbij omdat er schade was aan een Rijkseigendom. Ik kon op appèl komen bij de groepscommandant.
Na mijn eerste jaar werd ik overgeplaatst naar de groep Driebergen, Guus ging naar Overijssel.
Ermelo, een prachtige standplaats en een prachtige start van mijn politiecarrière. Aldus Wim Deinum.

Hier kunnen jouw foto's, verhaal en of documenten staan. Stuur ze in. Hoe lees het hier